عمریست که با یاد تو می سوزم و خوشم

        گفته بودی که بیایم چو به جـان آیی تو

من به جان آمدم اینک تو چرا می‌نایی؟

 بس که سودای سر زلف تو پختم به خیال 

عاقبت چون سر زلف تو شدم سودایی