تقدیم به طناز ناز

                           دشت خالی از هیاهوی رمه

                                درّه در آماس مِه

                           دست بهمن راهها را بسته بود

                          فصل ، فصل باد و بوران بود و کوه

                       پوستین برفی خود را به دوش افکنده بود

                       پشتِ گردوی جوان باغ ما از کوله بارِ سارها خم گشته بود

                                         تکچراغ خانۀ ما زنده بود.